Florian Stables wordt gerund door Bianca Voermans en haar partner Steven Ebbens in het Brabantse Hilvarenbeek. Een bedrijf dat lekker in ontwikkeling was tot een brand daar in maart een stokje voor stak. Hoewel het maar één gebouw betrof, zijn de gevolgen groter dan je zou verwachten.
Bij Florian Stables staan in totaal zo’n 32 boxen. “Niet echt een hele grote stal”, reageert Bianca Voermans. “Maar we willen ook niet groter. Zelf heb ik negen trainingspaarden voor zadelmak maken tot uitbrengen tot en met de Grand Prix. We verhuren één stalgang aan twee meiden en daarnaast zit Lavina Dijkstra met haar stal in ons bedrijf. Zij woont ook in een van de twee appartementen die op het terrein staan. Twintig jaar geleden woonde ik op deze locatie en toen ik Steven net leerde kennen had hij deze locatie enkele maanden daarvoor aangekocht. Op dat moment huurde ik ergens anders stallen.”
Elkaar versterken
“Dat is nu drie jaar geleden. Ik was al vanaf mijn twintigste zelfstandig actief in het rijden en hij startte die tijd zijn eigen voermerk Florian Horsefood. Ik ben onder mijn eigen naam de stal begonnen, maar als je een team bent dan kan je elkaar versterken. Vandaar dat ik de naam Florian heb overgenomen. Dat dit nu zo succesvol is, is enorm leuk en daarvan merk ik ook vanuit mijn kant dat het een toevoeging is. We geven hier wel wat lessen, ook in het werken aan de hand als voorbereiding op het rijden, maar niet gek veel. We waren net bezig met het opzetten van arrangementen – die voor de hele zomer eigenlijk volgeboekt zouden zitten – toen in maart brand bij ons uitbrak.”
Paarden evacueren
Hoe de brand precies ontstond, daar zijn ze niet zeker van. “Er was zo weinig van de stroloods over, waar de brand ontstond, dat het lastig was om dit te herleiden. Meestal gaan we rond half negen nog een keer emmers voeren en op dat moment rook ik iets vreemds, maar kon ik het niet plaatsen. Ik heb Steven uit zijn kantoor gehaald en toen ontdekten we dat het stro in brand stond. Onze eerste reactie was de brandweer bellen en dat hebben we meteen gedaan. Het leek uren te duren voordat deze er was, maar in feite was het maar zes minuten. Je raakt je tijdsbesef helemaal kwijt. De buurman die ook paarden had, hebben we gehaald en we hebben een deel van de paarden bij hem kunnen zetten. Onze tweede reactie was namelijk dat de paarden daar weg moesten. Sommige mensen zeggen dat als je de stallen opendoet ze er wel uit lopen, maar door de rook waren ze helemaal in paniek en dat werkte dus niet. De paarden die normaal zo makkelijk waren daar hadden we nu moeite mee om ze een halster om te doen en de stal uit te krijgen.”
Nog twee keer aangewakkerd
“Achteraf had ik zoveel dingen anders willen doen, maar op dat moment gaat alles compleet langs je heen. Zo hebben er ook merries en hengsten bij elkaar gestaan, gelukkig hebben we er geen veulens uit gekregen. Mijn dragende merrie hebben we bij de koeienboer tussen de koeien in de wei gezet, iets wat ik normaal ook niet zomaar zou bedenken. In het begin denk je nog enigszins na, maar naarmate het erger werd en de paarden ook meer in paniek raakten, ging het er gewoon om dat ze weg waren. De paarden die als laatste zijn weggehaald, waren naderhand echt wel heel schrikkerig. We hebben veel geluk gehad dat alle paarden het er oké vanaf hebben gebracht. Al maakt dat het trauma niet minder. Rond een uur of twee ging de brandweer weg en was het vuur uit. De stroloods was helemaal verwoest en ze hadden het stro over de buitenbak uitgereden. Van de twee stalgangen die tot hetzelfde gebouw behoorden was de een nagenoeg intact gebleven vanwege een betonnen muur die het afschermde, de andere is voor de helft verwoest net als het dak van beide gangen. Die nacht wakkerde het vuur in het stro nog wel twee keer aan, zo erg kan dat blijven smeulen.”
Asbestdaken
Nu was het ook nog eens zo dat er asbest op het dak lag. “We moesten eigenlijk weg, vanwege de asbest en gezondheidsrisico’s, maar we konden de paarden echt niet alleen laten. Asbestmaterialen zijn niet verzekerd, dus dat was achteraf nog best een kostenplaatje. Daarbij kwam dat het flink waaide, waardoor de asbestdeeltjes overal terecht kwamen. Het hele weekend zijn ze bezig geweest om dat op te ruimen, wat uiteindelijk honderdduizend euro kostte. Nu hadden we daar gelukkig een milieuverzekering voor die dat vergoedt, maar je schiet er altijd bij in. Ik zeg niet dat de ellende pas naderhand begint, maar op dat moment moet je wel alles gaan herstellen en komen er veel kosten. We konden geen paard hier thuis neerzetten. In het begin ben ik heel loyaal geweest naar klanten toe. Maar eigenlijk konden we de kosten van een ander er helemaal niet bij hebben.”
Grote gevolgen
“Pas na drie maanden konden er langzaam wat paarden naar huis, al was er door het opruimen en herstellen nog steeds geen normale setting. Nog steeds zijn we bezig met opbouwen, mede door alle leveringsproblemen vanwege corona. Sinds twee maanden functioneren we weer als tevoren. Ik kan er nu over praten, maar krijg nog steeds koude rillingen als ik eraan terugdenk. Het was inderdaad maar één gebouw dat afbrandde en het was relatief een kleine brand, maar de gevolgen zijn groot. Buiten het kostenplaatje doet het mentaal ook behoorlijk wat met je. Nu ze buiten aan het stoken zijn word ik soms helemaal gek, omdat ik iets ruik. Ik vind alles eng, zelfs het licht aanlaten. Dat verwachten mensen niet, want voor hen is het alweer maanden geleden, maar voor ons is het nog heel vers. Brand heeft een veel grotere impact dan je vooraf zou verwachten. Het is niet alleen een schuur die afbrandt.”
