De paardensector verandert steeds verder, waardoor ook de rijverenigingen dat beginnen te merken. Sinds enige tijd kan je als stal je ook registreren als vereniging, waardoor ruiters niet per se een landelijke vereniging nodig hebben om te kunnen starten. Betekent dit straks het einde van de rijverenigingen?
Natuurlijk is dit niet de enige trend die we zien als we naar de rijverenigingen kijken. Steeds meer verenigingen hebben te maken met een teruglopend ledenaantal waardoor meerdere clubs het bijltje erbij neer hebben gegooid. Ook zien we, sinds het aantal wedstrijden is vrijgegeven door de KNHS, steeds meer georganiseerd worden, waardoor de wedstrijden op locaties niet vol genoeg zitten om ze door te laten gaan. En de verenigingen komen vandaag de dag steeds moeilijker aan vrijwilligers om hun wedstrijden te organiseren.
Organiseren steeds lastiger
Lindsay Vos, bestuurslid van Ruitersport Vereniging Rosmalen, merkt dat ook. “De regels en richtlijnen van de KNHS maken het vooral voor verenigingen die wedstrijden organiseren steeds lastiger. Ruiters kunnen op één dag op wel tien plekken in de omgeving starten. Daarom is het bijna niet meer winstgevend te draaien. De wedstrijdorganisatie is een belangrijk item in onze bestuursvergadering en het is een afweging om daarmee verder te gaan. We hebben een redelijk grote accommodatie met twee binnenhallen, dus moeten we andere manieren vinden om geld te genereren.”
Out of the box
Lindsay gaat verder met de oplossingen die hun bestuur heeft bedacht. “We hebben met veertig actieve leden een leuke club en hebben nu bijvoorbeeld een activiteitencommissie opgesteld om de leden te motiveren om out of the box te denken. Zo zijn zij nu met het idee gekomen om tijdens Outdoor Rosmalen, ons grote buitenconcours, een ‘Hobby Horse’ wedstrijd te organiseren met stokpaardjes. Daarnaast is dit concours een belangrijke inkomstenbron vanwege de trouwe sponsoren en ook zijn de bixie wedstrijden erg gewild en een leuke bijverdienste. We zijn ook druk bezig met het werven van nieuwe leden om nog wat groter te groeien. Deze tijden vragen om een iets andere denkwijze nu de concurrentie is gegroeid, omdat elke manege op de hoek iets mag organiseren. We zullen het maar zien als uitdagingen.”
Zonder locatie
Rijvereniging Klavertje Vier waar Astrid Timmers contactpersoon van is, begon ooit op de thuislocatie in Hulten. “Toen de stal werd opgeheven, vloog iedereen uit. De nieuwe eigenaar benaderde ons om daar weer wedstrijden te organiseren en van het een kwam het ander. Daar houden we de basiswedstrijden en toen zijn we naar Den Hoorn gegaan om onze eerste subtop te organiseren. Door de wedstrijd kregen we veel reacties of we dat ook niet op andere locaties konden doen. Dus nu gaan we het hele land door met onze rijvereniging die zo’n veertig leden heeft, maar geen eigen plek. Vooral de grotere wedstrijden, subtops en observatiewedstrijden staan bij ons veel op het programma. Omdat ik met mijn dochter Britta enkel het secretariaat en de organisatie op me neem, vragen we weinig van onze leden. Ik merk wel bij de locaties waar wij komen dat het voor verenigingen dat steeds moeilijker wordt om vrijwilligers te vinden voor hun wedstrijd. Ik denk niet direct dat wij dat gat opvullen als secretariaat, maar hoor wel dat andere clubs het fijn vinden om niet meer zelf te hoeven doen. Wij maken zelf ook gebruik van vrijwilligers, maar die krijgen daar altijd iets voor terug, ze hoeven het bij ons nooit helemaal voor niks te doen. Dat vinden wij ook normaal. Zoals dat vroeger ging, dat is niet meer. Daar moet je je overheen zetten en iets anders voor verzinnen.”
Inspelen op de toekomst
Astrid geeft aan dat rijverenigingen best kunnen blijven bestaan als ze inspelen op de toekomst. Dat het organiseren van wedstrijden lastiger wordt, daar merken zij nog weinig, van. “Maar we horen het wel om ons heen. Je moet tegenwoordig als wedstrijdorganisatie heel flexibel zijn en meedenken met de ruiters. Wij staan in dienst van de ruiter, die hoeft nooit ergens extra voor te betalen of dingen te regelen. Wij proberen die zo veel mogelijk te ontzorgen en daar is vraag naar.”
