Na een leven lang ondernemen in de paardensector zet Filip Dros een belangrijke stap: hij draagt zijn bedrijf over aan een opvolger. In dit derde en laatste artikel in de reeks over bedrijfsoverdracht spreken we niet met de overnemer, maar met de ondernemer die afscheid neemt.
Filip Dros begon zijn loopbaan na de beroepsopleiding in Deurne in 1974 en heeft sindsdien meerdere maneges gerund en zelf opgebouwd. Zijn huidige locatie in Barendrecht aan de rand van Rotterdam bouwde hij in 1999, nadat hij op zijn vorige locatie werd gevraagd te verplaatsen voor de aanleg van de Betuweroute. Vanuit zijn rijke ervaring weet hij als geen ander hoe intensief het ondernemerschap in de hippische sector is, zeker in een stadsomgeving, waar kosten en verwachtingen hoog zijn.
De stap naar overdracht
Na meer dan twee decennia op de huidige locatie besloot Dros op zoek te gaan naar een opvolger. “Ik kom op leeftijd en ik wil geen karikatuur van mijzelf worden, dus het wordt hoog tijd voor een fris management. Mijn nog jonge dochters, die allebei fanatieke ruiters zijn en naast hun universitaire studie op de manege lesgeven om hun zakgeld te verdienen, kozen uiteindelijk voor een andere carrière. Ik moet begrip hebben voor hun keuze. Ze weten wat het is om een manege te runnen: tachtig uur per week werken. Ze vinden de dressuursport geweldig, maar wel voor erbij.”
Zoeken naar de juiste persoon
Dros benaderde een makelaar en sprak met veel geïnteresseerden, maar was kritisch: “Ik wilde niet dat wat ik hier heb opgebouwd verloren zou gaan, maar een ondernemer die begrijpt wat het vak inhoudt. Iemand met hart voor paarden, oog voor educatie en verstand van ondernemen. Die de manege wil voortzetten zoals die nu is: een hippische school.”
Het duurde uiteindelijk twee jaar voordat hij de juiste persoon vond. De nieuwe eigenaar voldeed aan al zijn voorwaarden: paardvriendelijk kunnen rijden, ervaring in de sport, een mensgerichte instelling, managementervaring en – niet onbelangrijk – over voldoende financiële draagkracht beschikt. “De mensen aan wie je het gunt, hebben vaak het geld niet. En de mensen met geld zijn zelden echte paardenmensen. Dat is de spagaat.”
Voorwaarden voor een goede overname
Dros benadrukt het belang van een gedegen voorbereiding. Zo werd de toekomstige eigenaar eerst een half jaar ingewerkt, leerde de klantenkring kennen en gaf al lessen op het bedrijf. Daarnaast schakelde Dros een fiscalist in om het overdrachtsproces fiscaal gunstig en juridisch correct te regelen. Ook zijn eigen positie dacht hij goed uit: het woondeel op het terrein wordt meeverkocht en hij trekt zich stap voor stap terug.
De kracht van een toekomstvisie
In de jaren voorafgaand aan de overdracht had Dros zijn bedrijf al toekomstbestendig ingericht. Hij verhoogde rigoureus de prijzen en stapte af van losse ritten en pensionstalling
Daarnaast investeerde hij in 50 hoogwaardige manegepaarden en pony’s als ‘leermeesters’- multifunctioneel inzetbaar en fit genoeg om gemiddeld 12 uur per week declarabel ingezet te worden. “Dergelijke paarden zijn niet kant en klaar te koop, die moet je als bedrijf zelf opleiden, uiteraard met behulp van de gevorderde clientèle. Dat vraagt kennis van paardenmanagement die je niet in een ORUN of mbo-opleiding leert. De economische insteek was dat de omzet per stallingplaats gemiddeld € 17.000 per jaar moest zijn, om de gigantische kostenstijgingen van de afgelopen vijf jaar te kunnen opvangen en mijn medewerkers een fatsoenlijk salaris te kunnen geven. Dat is met deze groep manegepaarden en pony’s gelukt. Daarnaast is er geen contante geldstroom in het bedrijf, ook niet in de horeca; alles gaat per bank. Zo kon mijn opvolger een stabiel bewezen verdienmodel aan financiers presenteren, zonder aannames, luchtkastelen en wishful thinking.”
Loslaten met vertrouwen
Voor Dros was het essentieel dat zijn dochters les konden blijven geven, en dat de sfeer op het bedrijf behouden zou blijven. Nu die voorwaarden zijn vervuld en de overdracht na de zomervakantie 2025 plaatsvindt, kan hij met een gerust hart terugtreden. “Ik val niet in een zwart gat. Ik blijf mijn dochters begeleiden in de dressuursport, wil nog een klein boerderijtje met wat fokmerries en werk aan een boek.”
Zijn belangrijkste tip voor collega-ondernemers die willen stoppen? “Zorg dat je weet wat je verkoopt. Regel de fiscale kant goed, informeer je klanten op tijd en neem de tijd om een opvolger te vinden die het echt begrijpt. Dan kun je met een gerust hart loslaten.”
