De accommodaties waar paarden 24 uur per dag buiten kunnen staan, schieten als paddenstoelen uit de grond, maar meestal zijn dit niet de locaties die zich richten op de topsport. Internationaal dressuuramazone Jessica Poelman van JP Stables doet dit wel en zou nooit meer anders willen.
Al in de tijd dat Jessica nog klein was en enkel een Shetlander had, deden ze het bij de familie Poelman op deze manier. Gewoon lekker dag en nacht buiten. Toen er vervolgens een D-pony kwam, werd nog steeds hetzelfde gedaan. “Hierna kwam de pony waar ik internationaal mee ging rijden en kwam ik op stal bij mijn trainster Lotje Schoots. Wij gingen toen zelf thuis de stal bouwen die we nu hebben. Toen we ze weer naar huis haalden, hebben we ze wel even op stal gehad ’s nachts. Maar ik zette ze vaak pas rond tien uur in de avond binnen, dus voor wie doe je dat dan nog? De paarden stonden altijd rustig en tevreden, dus was het een kleine stap om ze ook ’s nachts buiten te laten.”
Rustig wennen
Toen haar eerste juniorenpaard werd gekocht, kreeg Jessica wel weer heel even haar bedenkingen. “Niemand doet het zo in de topsport, maar na rustig wennen, is deze ook gewoon buiten gebleven. Het idee om het zo te doen komt van mijn moeder. Nu hebben we het op onze accommodatie ook wel zo ingericht dat dit heel goed mogelijk is hoor. Alle paddocks hebben een stal die altijd openstaat en waar ze dus altijd in en uit kunnen lopen. Dit hebben we in eerste instantie gemaakt om ze overdag de mogelijkheid te geven om te kunnen schuilen, maar dat zijn dus nu de permanente verblijven geworden. Aan die stal daar zit ook nog een overkapping van drie meter vast, zodat de stallen in de zomer minder warm worden en ze buiten droog kunnen staan als het hard regent. Dat hadden we eerst niet, maar de paarden stonden altijd buiten om lekker om zich heen te kunnen kijken, ook in erg slecht weer. Hieronder staat ook de hooibak, zodat het hooi droog kan blijven.”
Vele voordelen
Ze staan bij Jessica dus niet in een groepshuisvesting, maar ieder paard heeft zijn eigen paddock en stal, waarbij de stallen gegroepeerd zijn per twee. “Hierdoor kunnen ze wel neuzen, maar staan ze niet bij elkaar. Op die manier staan er hier nu veertien paarden op stal; vijf van onszelf en de rest zijn pension- en/of trainingspaarden. De meeste lopen hoog in de sport en mijn stallen zijn heel gewild, ik krijg bizar veel aanvragen. Dat snap ik ook wel, want het biedt veel voordelen. Zo zijn de paarden hier altijd vrolijk en zitten ze goed in hun vel. Ze schrikken veel minder van opvliegende vogels bijvoorbeeld en zijn dus een stuk rustiger. Ik moet het even afkloppen, maar de paarden hebben ook nooit last van spierpijn, omdat ze continu kunnen bewegen. Als ik met mijn Grand Prix/U25 paard Chocolate Cookie terugkom van een internationale wedstrijd dan kan hij niet wachten om weer lekker buiten te staan en te rollen. Hij laat duidelijk merken dat hij het buiten heeft gemist.”
Langere haren
Volgens Jessica kijken de mensen nog wel eens verbaasd op als ze horen hoe de paarden hier worden gehouden. “Maar niemand raadt het me af. Ze vinden het wel eens een eng idee, maar uiteindelijk zou iedereen willen dat ze dit ook konden doen. Ik moet ook zeggen dat ik nog nooit een paard heb gehad dat het niet fijn vond. Het enige nadeel is dat ze sneller lange haren krijgen, geen hele dikke vacht, maar wel iets. Daarnaast heb je goede waterdichte dekens nodig, want ze gaan geheid in de regen staan. Last van een natte bodem hebben we hier niet, ondanks de ongunstige grondsoort. De paddocks zijn goed gedraineerd en we laten ze regelmatig nakijken. Zelfs afgelopen periode zijn ze allemaal droog gebleven, dat is natuurlijk wel een belangrijk aspect.”
