Dennis Karapatis kwam op zijn zeventiende naar Nederland om hier de opleiding tot hoefsmid te volgen. Inmiddels vele jaren later is hij hier nog steeds en beslaat en bekapt paarden altijd met plezier. Hij vertelt ons zijn verhaal hoe hij hoefsmid is geworden, welke moeilijkheden hij tegenkomt en wat zijn ultieme tip is voor andere ondernemers.
Hoe ben je hoefsmid geworden?
“Tot mijn zeventiende heb ik altijd in Griekenland gewoond. Daar hadden mijn ouders een manege en als de hoefsmid kwam dan vond ik dat altijd heel interessant. Toen ik mijn opleiding afrondde, wilde ik eigenlijk paardenarts worden. In Griekenland is de paardenwereld echter maar klein en heb je geen hippische opleidingen en aangezien mijn moeder Nederlands is, heb ik me aangemeld bij de bij Diergeneeskunde in Utrecht. Helaas viel de loting niet positief uit, waarop ik besloot om een jaar de hoefsmederij opleiding te volgen. In dat jaar ben ik helemaal verknocht geraakt aan het vak en ben ik daarmee doorgegaan. Na de driejarige opleiding was ik van plan weer terug te gaan naar Griekenland, maar na mijn stage bij hoefsmidspecialist Harry Langenburg die verbonden is aan de paardenkliniek in Klijndijk kreeg ik daar een baan aangeboden. Het leek mij goed om een jaar ervaring op te doen, maar uiteindelijk ben ik als hoefsmid samen met Harry aan de kliniek verbonden gebleven. Wel ga ik nu alweer acht jaar elke twee maanden terug naar Griekenland om daar paarden te beslaan.”
Wat is het verschil tussen hier in Nederland hoefsmid zijn en in Griekenland?
“De Grieken leren het vak voornamelijk van iemand anders of door een cursus. In Nederland is alles wat opleidingen betreft top voor elkaar en mogen we als hoefsmeden van geluk spreken dat de drie grootste hoefijzerfabrikanten in ons land zitten. In Nederland zijn er zo’n duizend geregistreerde hoefsmeden en in Griekenland zijn dat er maar twintig. Aan de ene kant zie je daar meer problemen van peesblessures door verkeerd beslag, omdat sommige smeden niet de juiste opleiding hebben gehad en niet weten hoe het anders kan. Daarentegen is het Griekse klimaat beter voor de hoeven. In Nederland hebben we een heel wisselend klimaat en de hoeven kunnen daar niet aan wennen. Bij een klimaat dat het hele jaar zo’n beetje hetzelfde is, hebben hoeven het veel makkelijker. Daardoor zie je daar veel minder paarden met poreuze en brokkelhoeven. Vóór corona kwamen we ook regelmatig in Taiwan om paarden te beslaan en jonge hoefsmeden op te leiden. Daar is het heel vochtig en zie je ook weer veel problemen.”
Hoe ziet een werkdag van jou eruit?
“Ik besla veel sportpaarden, vooral springen en dressuur. Daar ligt dan ook echt mijn passie. Professionele ruiters willen alles tiptop voor elkaar hebben en daar houd ik van. Hoe een paard op zijn ijzers staat, heeft invloed op de sportprestaties en het is mooi om daaraan bij te kunnen dragen. Die nauwe samenwerking, regelmatige controle en zo strak mogelijk beslag passend bij het paard dat is prachtig om te doen. Om voor elk paard het juiste beslag te vinden, heb ik in mijn bus heel veel verschillende soorten ijzers, sowieso al in zes modellen. Elk paard heeft zijn eigen beslag. Ik kijk naar wat het paard nodig heeft en pas daar het beslag op aan. Ik sla niet zomaar een standaard ijzer eronder bij elk paard. Naast de sportpaarden vind ik al het andere ook heel leuk, bijvoorbeeld om problemen op te lossen. Als ik een paard dat stokkreupel is weer comfortabel kan maken dan geeft dat super veel voldoening. Omdat ik aan de dierenartsenpraktijk verbonden ben zie ik veel bijzondere dingen en krijg vaker speciale gevallen. Denk aan een los stukje bot wat in de hoef zweeft en operabel verwijderd moet worden in samenwerking met de dierenarts. Dat maak je bijna nooit mee, is heel bijzonder. Hoefbevangenheid kom ik daarentegen vaker tegen en dan is het ook wel heel erg fijn om met een dierenarts samen te werken, zodat je de röntgenapparatuur direct bij de hand hebt. Je kan veel dingen direct checken bij twijfel. Geen dag is eigenlijk hetzelfde en ik ga nooit met tegenzin naar mijn werk. Dit is mijn grootste hobby en ook nog eens mijn beroep. Zelfs ’s avonds ben ik er nog regelmatig mee bezig door het bekijken van allerlei onlinevideo’s.”
Hoe vinden klanten jou?
“Bij elke hoefsmid is het druk en bij ons dus ook. Daarnaast kan ik moeilijk nee zeggen, want ik wil altijd iedereen helpen. Het is op dit moment meer dan vol, dus promoten doen we niet. We hebben nu zelfs even een tijdelijke klantenstop, de bijzondere uitdagingen uitgezonderd. Veel van onze klanten krijgen we via via, maar ook via de dierenkliniek krijgen we onze klanten als ze bijvoorbeeld speciaal beslagen moeten worden. Wel post ik graag over mijn werk op social media, niet om reclame te maken, maar puur om te laten zien wat ik doe en omdat ik dat mooi vind.”
Wat is het moeilijkste aan het ondernemen?
“Als beginnend hoefsmid had ik ‘jonge paarden’ gezegd. Dat is niet altijd even leuk en daar heb ik heel wat littekens, gebroken ribben, blauwe plekken en een gebroken teen aan overgehouden. Zeker bij opfokbedrijven komen de paarden niet altijd veel in de hand, waardoor de opvoeding wat te wensen overlaat. Tegenwoordig worden er hele bloederige paarden gefokt en dat zijn niet altijd de makkelijkste. Nu doe ik bijna geen jonge paarden meer, maar dat maakte het begin van mijn carrière wel zwaar al hoort dat er ook bij. Nu vind ik het vooral moeilijk om nee te zeggen. De grote werkdruk bij hoefsmeden is een nadeel, maar dat doen we natuurlijk ook zelf. Zeker als er wat spoedjes zoals hoefzweren tussendoor komen. Maar ja, dat hoort bij het vak zullen we maar zeggen.”
Tip: blijf vooral jezelf en probeer je best te doen voor elk paard.
