Als we het over hippische opleidingen hebben dan gaat het al snel over een mbo- of hbo-studie, maar uiteraard worden onze paardenartsen ook opgeleid richting de hippische sector. Iets wat Koen Sassen zich ook niet direct besefte toen hij voor een studiekeuze stond na zijn vwo. In dit interview vertelt hij hoe hij bij Diergeneeskunde uitkwam, waar hij nu staat en wat zijn plannen zijn.
Koen heeft het paardenvirus van huis uit meegekregen waar zijn vader hobbymatig dressuurpaarden fokt. “Toen ik wat jonger was ontstond mijn interesse voor paarden en werd er ook een springmerrie aangekocht. Ik ging toen richting het einde van de middelbare school en wilde mijn vwo afronden, maar wat ik wilde studeren wist ik toen eigenlijk nog steeds niet. Mijn mentor gaf mij de opdracht om eens op te schrijven wat ik leuk vond. Die paarden bleven maar bovenkomen, maar met vwo als vooropleiding wist ik niet hoe ik daar vorm aan moest geven. Het was die mentor die mij naar een open dag voor de studie Diergeneeskunde stuurde.”
Neven activiteiten
Op die open dag ging er voor Koen een wereld open. “Ik wilde niet in een hokje worden gestopt, maar deze studie was juist heel breed waardoor ik nog zo veel kanten op kon. Dat gevoel was voor mij heel belangrijk. Helaas zijn er maar 225 plekken per jaar beschikbaar in Utrecht en werd ik uitgeloot, dus besloot ik de opleiding in Gent te beginnen. Na mijn eerste jaar kon ik overstappen naar Utrecht. Dat eerste jaar sloot voor mij heel goed aan op de exacte vakken van de middelbare school en daarnaast krijg je nog wat dierspecifieke vakken om de combinatie te maken. In je bachelor, de eerste drie jaar, gaat de opleiding over alle diersoorten. Pas daarna stap je op de ‘mastertrein’ en ga je je specialiseren in één diersoort. Ik koos uiteindelijk voor de paarden en ben na acht jaar bijna afgestudeerd paardenarts. Eigenlijk duurt de studie zes jaar, maar ik heb er nog van alles tussendoor gedaan zoals een opleiding tot paardentandarts in Amerika. Dat leek mij een leuke nevenactiviteit waar ik me in wilde verdiepen. Nu doe ik dat er langs mijn studie naast als soort bijbaan.”
Bestuur en beleid
Dat de studie pittig is kan Koen wel beamen. “In de zes jaar dat je studeert, wordt er een bak informatie over je uitgestort. Maar om dat te vertalen naar de praktijk…, dat is de volgende uitdaging waar ik nu voor sta. Daarom zou ik hierna graag aan de slag willen bij een dierenartsenpraktijk waar ik goede begeleiding krijg of een senior sparringspartner. Of misschien ga ik wel iets (erbij) doen richting de stage die ik nu loop bij de Sectorraad Paarden (SRP) voor de variatie. Niet een stage die je verwacht bij een diergeneeskundestudent, maar tijdens mijn master volgde ik het traject ‘bestuur en beleid’ waarbij ik vakken volgde op de bestuurskunde faculteit en dit moest afsluiten met een stage. Tot nu toe was ik heel praktisch bezig met de geneeskunde, maar dit vak wakkerde mijn interesse aan voor de wereld die erachter zit. Ik zie de SRP als een organisatie die een spin in het web is in onze sector. Tijdens mijn stage kom ik op veel verschillende plekken en bij veel instanties waardoor ik een veel completer beeld krijg van wat er allemaal is. Welke trajecten er bijvoorbeeld achter een bepaald beleid schuilgaan. Eerder kon ik me daar nog geen beeld van vormen.”
Goede inzichten
Naast het traject dat Koen volgde zijn er ook andere tracks zoals klinische verdieping, waarbij je extra tijd in de kliniek doorbrengt. En ‘one health’, gericht op zoönose, wordt volgens Koen ook steeds populairder. “Zo kan je je eigen pad kiezen richting de interesses die je hebt. Een studievereniging zoals VHiVer zorgt daar ook voor door de leuke lezingen en activiteiten. Binnen diergeneeskunde zijn er zo’n tien verschillende verenigingen met ieder hun eigen inslag die voor een leuke dynamiek zorgen. Maar in de opleiding zelf krijg je ook genoeg indrukken mee en loop je tijdens je Master mee op de universiteitskliniek. Dat zijn lange dagen en daar horen ook nacht- en weekenddiensten bij. Al met al krijg je zo een goed inzicht in de praktijk en hoe het contact met patiënteigenaren verloopt. In de paardensector heb je zowel te maken met particulieren als bedrijfsmatige eigenaren wat voor veel variatie zorgt en waarmee je moet leren omgaan. Het begint immers allemaal met de interactie met de eigenaar. We hebben daarom veel lessen met rollenspellen om ons daarop voor te bereiden, soms zelfs met echte acteurs die de eigenaar spelen. Denk bijvoorbeeld aan situaties rondom euthanasie wat een beladen onderwerp kan zijn en waar iedere eigenaar anders op reageert.”
Tip voor toekomstige studenten
Als we Koen tot slot vragen naar een tip voor iedereen die aan deze studierichting denkt, adviseert hij gelijk om een keer mee te lopen. “Zowel met een dierenarts zelf als met een student. Als je zowel het einddoel als de student ontmoet dan kan je de beste beslissing maken. Mensen beginnen vaak vanuit een romantisch plaatje aan de liefde voor dieren, maar je moet ook goed met mensen om kunnen gaan. We hebben open dagen om in contact te komen of je kan mailen naar de diergeneeskundige studentenkring om gekoppeld te worden aan een student.”
