Het paardenpaspoort wordt vaak gebruikt om aan te tonen dat men eigenaar van een paard is. Maar is dit identiteitsbewijs eigenlijk wel een eigendomsbewijs?
Eigendomsoverdracht
Voor de wet wordt een paard gezien als een roerend goed. Een roerend goed kan worden geleverd door bezitsverschaffing. Dat betekent dat er voor moet worden gezorgd dat ‘de nieuwe eigenaar’ het goed in zijn macht krijgt. Dat kan op verschillende manieren, waarbij je onderscheid kan maken tussen feitelijke manieren (bijvoorbeeld een paard dat afgegeven wordt aan de nieuwe eigenaar), maar er zijn ook onzichtbare manieren. Denk hierbij aan een paard dat op dezelfde manege of pensionstal blijft staan, maar wel van eigenaar wisselt.
Geen eigendomsbewijs
Om bovenstaande redenen, is het voor de eigendomsoverdracht van een paard dus niet vereist dat het paardenpaspoort op naam van ‘de nieuwe eigenaar’ wordt gesteld. Dat wil niet zeggen dat het paardenpaspoort niet bij kan dragen aan de bewijslevering.
Volgens het Nederlandse burgerlijke procesrecht kan in beginsel op alle manieren bewijs worden geleverd. Het kan dus zijn, dat wanneer er een discussie ontstaat over wie de eigenaar is van het paard en het komt tot een rechtszaak, het paardenpaspoort als bewijs wordt aangedragen. Daarbij is het wel zinvol dat het paardenpaspoort op naam staat van de eigenaar.
Andere bewijsmiddelen
Het paardenpaspoort vormt dus geen sluitend bewijsmateriaal, maar kan een bijdrage leveren aan het eigendomsbewijs. Andere bewijsmiddelen die aangedragen kunnen worden om het eigendom te bewijzen zijn bijvoorbeeld een schriftelijke koopovereenkomst, een factuur, een betalingsbewijs of correspondentie over de koop.
Een uitgebreid artikel vind u in De Hippische Ondernemer editie 2/2020. Heb je ook interesse in andere onderwerpen? Abonneer je dan nu op De Hippische Ondernemer of vraag een gratis proefnummer aan.
