Het was de intentie van Willem Veldhuisen om melkveehouder te worden, maar toen dat niet liep als gepland, diende een paardenstal zich aan. Dat pakte hij met zijn vrouw Franny met beide handen aan en inmiddels staan er rond de 180 paarden bij het opfokbedrijf annex pensionstal.
Hoe zijn jullie met de opfok begonnen?
“Van huis uit hadden we een melkveehouderij en het was dan ook mijn intentie om veehouder te worden, maar mijn broer nam dat bedrijf over en dus waren mijn kansen niet zo groot dat dit ging lukken. Ik werkte als zelfstandige in de bouw tot er een boerderij in Nigtevecht te koop kwam, de grond eromheen kon ik pachten. Er zat wel wat melkquotum op, maar niet zo veel. Al snel had ik in de gaten dat het op deze manier niet lukte met de koeien. Onze dochter was tien jaar toen wij een pony voor haar kochten en daar zijn de paardenactiviteiten mee begonnen. Toen vroeg er nog iemand of zijn paard hier ook kon staan en van het een komt het ander. We bouwden wat boxen en kregen een klant met een jong paard die het leuk vond als daar een maatje bij kwam staan. Dat is de basis voor de opfok geworden. Inmiddels staan hier rond de 180 paarden. Een deel in opfok en een deel in pension. We hebben de diensten voor de opfok inmiddels uitgebreid met merriebegeleiding waarbij we goede begeleiding krijgen van Dierenartsenpraktijk Bodegraven. Daarnaast hebben onze dochter en een vaste medewerker de opleiding gedaan voor het insemineren, dus we kunnen hier alles verzorgen.”
Wat is er op dit moment belangrijk aan een goede opfok zijn?
“Het belangrijkste is veiligheid voor de paarden en je moet eerlijk zijn. Er kan altijd iets gebeuren met een jong paard. Wij informeren de klant hier altijd gelijk over en handelen hiernaar. Iedereen doet het op zijn eigen manier, maar hier werken we met relatief kleinere groepen. De groepen zijn tussen de acht en veertien veulens. Dat is zo gegroeid en bevalt ons goed. Als we eenmaal een bestaande groep hebben dan komen er geen nieuwe paarden meer in, ook niet als er paarden uit gaan. In de winter staan ze in een groepshuisvesting waarbij ze onbeperkte ruwvoer krijgen en dagelijks buiten komen en in de zomer staan ze op de wei. Het eerste jaar geven we de veulens volop veulenbrok, zodat ze na het afspenen zo snel mogelijk de groei weer doorpakken. We werken ook veel met vitaminen en mineralen door het voer heen, al blijft een kwalitatief goed ruwvoer het voornaamste. We huren veel land bij dat we gebruiken om het ruwvoer zelf te winnen of kopen het in bij veehouders in de buurt.”
Komt het nauw met het voeren bij een opfok?
“Het ruwvoer is dus heel belangrijk en dat krijgen ze onbeperkt en in de zomer eten ze gras op de wei. Met een goed voorbeleid moet een jong paard goed groeien en er goed uitzien. De specialist van de voerleverancier komt een keer per maand langs om te kijken hoe het gaat, maar meestal hebben wij hier ook wel goed zicht op. Wij hebben ze liever iets te ruim in conditie dan te schraal. In dat laatste geval is er vaak iets onderliggends aan de hand. De dierenarts komt hier elke week dus in zo’n geval worden de tanden gecontroleerd en bloed getapt om te kijken wat er precies aan de hand is. Dit voorjaar hadden we er bijvoorbeeld een met rode bloedwormen ondanks ons wormbeleid. Gelukkig loopt de samenwerking met Bodegraven heel goed en kunnen we snel schakelen om problemen zo snel mogelijk op te lossen.”
Hoe vinden klanten jullie?
“Dat is altijd heel geleidelijk gegaan en in de loop der jaren hebben we een vaste klantenkring opgebouwd die elk jaar wel één of meerdere veulens brengen. Eigenlijk alle klanten zijn vaste klanten en we krijgen er ook altijd weer wat nieuwe bij. Hoe ze precies bij ons komen weet ik niet, maar ik denk dat ze via andere klanten bij ons terechtkomen. We krijgen ook steeds meer buitenlandse klanten die hun veulen hier in de opfok doen. We hebben onze website ook in het Engels gemaakt om deze doelgroep ook van informatie te kunnen voorzien. Tegenwoordig is er veel vraag naar opfok als je het goed doet. We hebben vaak stallen bijgebouwd of verbouwd als we meer aanbod hadden dan we kwijt konden, maar dat houdt nu wel weer even op.”
Hoe ziet een werkdag eruit?
“In de zomer staan de jonge paarden op de wei, maar in de winter beginnen we om half acht met het buitenzetten. We hebben drie grote paddocks waar ze twee uur in lopen en de groepen wisselen we de hele dag door. Je moet niet denken dat je het er zomaar even bij doet, want aan de opfok heb je meer werk dan gedacht. Hiernaast komen er nog veel andere dingen bij kijken, van het bekappen, ontwormen en enten tot wonden behandelen enzovoorts. Ook zijn niet alle veulens even gewend aan alles. De veulens die weinig in de hand zijn geweest, moeten we dus ook wel mak maken voordat we dit allemaal kunnen.”
Wat is het moeilijkste aan het ondernemen?
“In het verleden hebben we veel moeite gehad met vergunningen. Het was een kleine gemeente en de wethouder die er toen zat was tegen de paardenhouderij. Het duurde tien jaar voordat we de vergunningen binnen hadden om hier een paardenhouderij te beginnen en ook voor het bouwen van de binnenbaan hebben we lang moeten wachten. Gelukkig hebben we nu geen last meer van deze wethouder en gaat het veel makkelijker. De overheidsregels worden wel steeds moeilijker, maar daar is nog mee te leven. We zijn aangesloten bij de FNRS als keurmerk en daarnaast is het ook een fijne gesprekspartner. Normaal gesproken komen we elk jaar met een aantal opfokbedrijven bij elkaar en wordt er een gespreksonderwerp behandeld en delen we ervaringen uit. Dat maakt het ondernemen alleen maar leuker.”
Ultieme tip voor andere ondernemers:
“Je werk moet je hobby wezen dan gaat alles vanzelf. Het is belangrijk om er plezier in te hebben.”
