“Opeens had ik wel een vergunning nodig”
In de nieuwste editie van de Hippische Ondernemer gaan we in een artikel verder in op de regels rondom de stikstofproblematiek die op dit moment vele ondernemers treft. Wij gingen met een van deze ondernemers in gesprek voor haar kijk op dit hele verhaal.
Vooruitstrevende gemeente
Marieke de Groot is een van de ondernemers die inmiddels al de nodige ervaring heeft op het gebied van de stikstofregelgeving. Het begon voor haar op het moment dat ze het grondverzetbedrijf dat ze van huis uit hadden wilde omzetten naar een pensionstal richting een paddock paradise concept. “Dit proces begon met het indienen van een principeverzoek om te checken wat de gemeente van deze plannen vond. Dat was in 2018 en blijkbaar was mijn gemeente toen al heel vooruitstrevend, want er was toen nog helemaal geen stikstofcrisis. Toch moest ik al aantonen dat mijn bedrijf geen schadelijke gevolgen voor Natura-2000 gebieden zou hebben.”
Geen vergunningsplicht
“Dus moest er een AERIUS-berekening worden gemaakt. Ik stond daarbij redelijk in mijn nadeel, omdat er voorheen op deze locatie geen dieren werden gehouden en ik behalve van een beetje uitstoot van machines weinig rechten kon overnemen. Bij deze calculatie hebben ze uitgerekend hoeveel stikstof de nieuwe bedrijfsactiviteiten zouden uitstoten en daar kwam gelukkig uit dat ik mijn plannen om veertig paarden te houden zonder vergunningsplicht mocht doorzetten. De gemeente stemde dus in met het principeverzoek en we konden verder.”
Gevolg stikstofcrisis: vergunningsplichtig
Dat was echter voor de hele stikstofcrisis in de zomer van 2019 de kop opstak. “Dit betekende voor mij dat de waardes van het Natura-2000 gebied waar ik invloed op heb zijn veranderd, waardoor het stikstofplafond sneller is bereikt en ik nu nog maar negen paarden zonder vergunning mag houden. Met veertig paarden ben ik op dit moment dus wél vergunningsplichtig. Daarbij komt ook nog dat er wat het houden van dieren betreft op deze locatie geen referentiekader is (=laagste uitstoot waarop een vergunning is verleend), waardoor ik waarschijnlijk rechten moet bijkopen via extern salderen. Dat wordt een duur grapje. De leges voor een vergunning zijn al 4000 euro en dan komen de rechten en advieskosten daar nog bovenop.”
Gaan voor zekerheid
“Het adviesbureau dat mij overal bij heeft geholpen adviseert echter wel om dit proces meteen in te gaan en de vergunning aan te vragen, omdat dit nu nog kan. Ja dat kost een hoop geld, maar dit geeft richting de toekomst wel een hoop zekerheid. Het heeft mij in ieder geval al heel veel geholpen om de juiste informatie te krijgen van iemand die er verstand van heeft. Natuurlijk praat ik daar ook over met andere ondernemers om mij heen. Maar veel ondernemers weten niet of ze deze vergunning nodig hebben of verwarren de natuurbeschermingswetvergunning met de milieuvergunning die ze hebben.”
Note: de naam van de ondernemer uit dit artikel is gewijzigd, omdat het om een lopende procedure gaat.
Vond u dit artikel interessant? Bekijk dan ook het artikel over feiten en fabels bij gebitsverzorging en de margeregeling bij veulens.
Wilt u tweemaandelijks op de hoogte gehouden worden over alles wat er in de hippische sector speelt? Sluit dan voor maar €39,50 per jaar (6 nummers) een abonnement af op de Hippische Ondernemer. Indien u vóór 15 november een abonnement afsluit ontvangt u direct editie 5, o.a. met een special over de stikstofproblematiek, en als bijlage de Hippische Monitor 2020, het naslagwerk met de laatste kengetallen, facts & figures, trends en ontwikkelingen in de hippische sector.
