Er is al veel verschenen in de media rondom de nieuwe Europese wetgeving van consumentenbescherming. In de laatste berichtgeving stond dat deze wet uiterlijk 1 juli moet worden vastgelegd. Op dit moment zijn we nog steeds in afwachting van de Nota van Verslag en is er dus nog steeds weinig duidelijkheid over de uitzondering van dieren op de verruimde garantietermijn.
Om jullie inzicht te geven in het verloop van deze procedure moeten we eerst iets over de achtergrond vertellen van dit wetsvoorstel dat op 16 februari afgelopen jaar is ingediend. Nu we nog met een demissionair kabinet zitten is het aan de nieuwe Kamer om te bepalen of de behandeling van de wet door kan gaan of gestaakt moet worden tot de vorming van het nieuwe kabinet. In april werd besloten dat de procedure door kon gaan en de Tweede Kamer-partijen hun vragen over het huidige wetsvoorstel tot 20 mei konden inleveren.
Lobby met bedenkingen
In de lobby van onder andere LTO hebben zij aan de VVD en het CDA hun bedenkingen over het huidige wetsvoorstel voorgelegd en dan met name de verlenging van de garantietermijn voor levende have van zes naar twaalf maanden. Ze hebben deze partijen gewezen op het feit dat (demissionair) minister Dekker van Rechtsbescherming, de indiener van het wetsvoorstel, op dit moment geen gebruik maakt van de uitzonderingsclausule die in de EU-richtlijn zit om de verkoop van dieren uit te sluiten hierin. Deze partijen hebben deze bedenkingen overgenomen en de minister gevraagd om uitleg over het niet gebruiken van de uitzonderingsclausule.
Vragen vanuit VVD
Zo hebben de leden van de VVD-fractie gevraagd waarom de regering geen gebruik maakt van de mogelijkheid die de richtlijn biedt om de verkoop van levende dieren uit te sluiten van het toepassingsbereik van de richtlijn. Er is immers te lezen dat een jaar bewijslastomkering volgens de regering voor de huisdierenbranche niet tot substantieel grotere lasten zal leiden. Ze vragen ook hoe kleine bedrijven in deze sector kunnen voldoen aan de omgekeerde bewijslast als deze van zes maanden naar één jaar wordt gewijzigd. In de praktijk kan dit mogelijk tot onwerkbare situaties leiden. Hoe kan de regering hierop reflecteren? Kortom, waarom is het onmogelijk om de omkering van de bewijslast voor levende dieren te handhaven op een half jaar?
Standpunt CDA
De leden van de CDA-fractie zijn verrast dat er nog niet is gekozen om gebruik te maken van de uitzonderingsclausule van de verkoop van levende dieren. “In hoeverre is het nog redelijk om van een verkoper of handelaar te verwachten dat hij of zij moet bewijzen dat het gebrek niet ten tijde van de levering is ontstaan na bijvoorbeeld elf maanden? In hoeverre is dat nog proportioneel als het om levende wezens gaat?” Bij levende dieren kan er immers in zes maanden veel gebeuren; dieren kunnen ziek worden ook al werd er goed voor hen gezorgd vóór de verkoop. En er wordt gezegd dat het in de huisdierenbranche niet tot substantieel grotere lasten leidt, maar de categorie ‘levende dieren’ is ruimer dan de genoemde ‘huisdieren’. Overweegt de regering daarom een nadere afbakening in categorieën waardoor bijvoorbeeld landbouwdieren en/of paarden alsnog worden uitgezonderd? Er wordt aangegeven dat de nieuwe wet bij exclusieve sectoren tot onnodig veel juridisch getouwtrek kan leiden. En daarom vraagt het CDA waarom er geen mogelijkheid is om voor levende dieren de bestaande termijn van zes maanden te blijven hanteren.
Lees de rest van het artikel over hoe dit nu verder gaat op de website van LTO Nederland.
Wil je tweemaandelijks op de hoogte gehouden worden over alles wat er in de hippische sector speelt? Sluit dan voor maar €44,50 per jaar (6 nummers) een abonnement af op de Hippische Ondernemer.
